De normale gang van zaken hier

Wilde graag wat mensen laten weten hoe het hier nu is in de afgelopen week. Niet alleen een avondje ziekenhuis, waarbij je enorme ratten, kakkerlakken en ander ongedierte tegen het lijf loopt, maar vooral het rustige Jakarta tijdens de afgelopen feestdagen. Het einde van de ramadahn en dus tijd voor het suikerfeest. Hier in Indonesië is het dan de gewoonte om deze dag te vieren bij de oudste in familie (een Javaanse gewoonte). Het grootste deel van Jakarta loopt dus leeg. Heerlijk om dat meegemaakt te hebben. Het straatbeeld komt dan een beetje overeen met Nederland. Veel minder auto´s en zelfs fietsen worden hier gesignaleerd. Fietsen zijn er normaliter ook wel, maar wie is er zo idioot om in normale dagen met de fiets naar het werk te gaan? Niemand dus! Vandaar dat deze mensen er in deze dagen weer eens gebruik van kunnen maken. Iets wat je dus niet vaak al zien hier in Jakarta. Ook net voor de feestdagen, als de meeste mensen hun opmars maken naar thuisgelegen gebieden buiten Jakarta, maken andere mensen hun opmars door de straten. De mensen die niks hebben, de gehandicapten en de armen. Veel van hen aan de kant van de straat, gezeten in groepjes, met of zonder kinderen. In versleten en vieze kleren kledend, bedelend om wat geld. Sommigen zitten op verkeersdrempels in het midden van de weg, 2 krukken aan hun zij, hun benen of voeten duidelijk niet wat het zijn moet. Anderen, waarvan het merendeel kinderen of moeder met kind bedelend tussen de auto´s in. De kinderen zijn dan muziek aan het maken met een zelfgemaakt muziekinstrumentje. Een houten plankje, 2 flessendopjes erop gespijkerd en ziedaar, je hebt een rammelaar. Deze kom je trouwens in het normale straatbeeld ook al veel voor.
Afstanden zijn nu ineens zoals ze zouden moeten zijn naar Nederlandse begrippen. Afgelopen maandag eens naar een “mall” gereden, waar we normaal gesproken ruim een uur tot anderhalf uur over doen. Nu slechts 20 minuten.
Over het weer, dat natuurlijk anders is dan het sombere, koude weer in Nederland op het ogenblik, kan ik zeggen dat het al een beetje aan het veranderen is. Later in de middag komt het nu steeds vaker voor dat het buiten kouder is dan binnen. Dan praat ik trouwens nog steeds over 20 graden. Misschien dat dit wel de stilte voor de storm is. Onweer is er regelmatig de laatste tijd, waarbij constant lichtflitsen te zien zijn. Maar straks zou het regenseizoen pas echt moeten beginnen met de gebruikelijke “banjir” (overstromingen). Ben dus nog steeds benieuwd hoe dat er uit moet zien. Hebben in het begin van ons verblijf hier al eens vuilnisbakken gezien die vrij hoog opgehangen werden. Dunkin´ trash cans zouden ze het noemen. Zelfs ik, met mijn 1m90 zou moeten springen. En dat allemaal vanwege de naderende overstromingen. Kan dus nog lachen worden.
Vooralsnog hier geen nieuwe verhalen te vertellen. Althans zo voelt het voor mij. Rustig begonnen om de scriptie te schrijven, dus heel boeiend is dat nu ook weer niet. Zeker niet als het gaat om de analyse van de resultaten. Veel mensen die deze fase al doorlopen hebben, of er nu middenin zitten zullen dat kunnen beamen.

Dat was het weer voor nu. De vooruitzichten bekeken, hoop ik dat ik jullie allen nog op de hoogte kan houden van een weekend Singapore, de tocht naar het regenwoud en een reis naar Sumatra. Kan ik jullie weer mooie verhalen vertellen.\

Groeten/liefs/dikke kus